เพื่อระบุสัตว์ที่ทิ้งไว้เบื้องหลังฟอสซิล นักบรรพชีวินวิทยาเว็บสล็อตออนไลน์ได้ทำการเจาะกระดูก โดยสังเกตการกระแทก ร่อง และรูแต่ละครั้ง วัดความยาวของกระดูกหน้าแข้ง หรือการนับตัวเลขบนขาหน้า ก่อนที่คอมพิวเตอร์อันทรงพลังจะพร้อมใช้งาน นักวิทยาศาสตร์ได้สร้างต้นไม้แห่งวิวัฒนาการโดยสังเกตว่าสปีชีส์ใดมีกระแทกและร่องต่างกัน และประเมินว่าคุณลักษณะเหล่านั้น (หรือที่เรียกว่าตัวละคร) นั้นสืบทอดมาจากบรรพบุรุษร่วมกันหรือส่งต่อไปยังลูกหลาน
Langer เรียกแนวทางนั้นในการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการว่า
“ล้าสมัย” ทุกวันนี้ นักวิทยาศาสตร์ใช้อัลกอริธึมของคอมพิวเตอร์เพื่อช่วยสร้างต้นไม้สายวิวัฒนาการหรือวิวัฒนาการที่ซับซ้อน แต่ลักษณะฟอสซิลยังคงเป็นข้อมูลดิบที่จำเป็นในการสร้างต้นไม้เหล่านั้น และการวิเคราะห์ก็ทำได้ดีพอๆ กับข้อมูลเหล่านั้นเท่านั้น นักวิจัยแต่ละคนอาจเลือกลักษณะที่แตกต่างกันเพื่อพิจารณา และอาจตีความฟอสซิลต่างกันด้วย ความกังวลเหล่านี้เกิดขึ้นในหมู่นักวิจัยไดโนเสาร์เมื่อปีที่แล้ว เมื่อทีมเสนอการปรับโครงสร้างพื้นฐานของต้นไม้วิวัฒนาการไดโนเสาร์
ประมาณ 130 ปีที่โครงสร้างพื้นฐานของแผนภูมิต้นไม้ตระกูลไดโนเสาร์ถือว่าค่อนข้างคงที่ ไดโนเสาร์ถูกแบ่งออกเป็นสองสายหลักตามรูปร่างของสะโพก ทั้งสองเส้นมีรูในเบ้าสะโพก ซึ่งถือว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะสำหรับไดโนเสาร์ทั้งหมด เส้นหนึ่งที่เรียกว่า ornithishian มีกระดูกหัวหน่าวที่ชี้ลงไปที่หาง กลุ่มนั้นรวมถึงสัตว์กินพืชขนาดยักษ์เช่นTriceratops สามเขาและ Stegosaurusที่หุ้มเกราะ กระดูกหัวหน่าวอีกเส้นชี้ลงไปทางด้านหน้า เป็นรูปสะโพกร่วมกับซอโรพอดคอยาว เช่น แบร คิโอ ซอรัส และโดยธีโรพอดที่กินเนื้อเป็นอาหาร เช่น ไทแรน โนซอรัส เร็กซ์. ด้วยความคล้ายคลึงกันของสะโพก ซอโรพอดและเทอโรพอดจึงได้รับการพิจารณาว่าเป็นกลุ่ม “พี่น้อง” ที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น ในขณะที่ชาวออร์นิธิเชียถูกมองว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกันมากกว่า
แต่ในเดือนมีนาคม 2560 ปริญญาเอก นักศึกษา Matthew Baron
และนักบรรพชีวินวิทยาสัตว์มีกระดูกสันหลัง David Norman แห่งมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ พร้อมด้วยนักบรรพชีวินวิทยา Paul Barrett จากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในลอนดอน เสนอให้แก้ไขข้อตกลงที่มีมายาวนาน
หัวใจของบทความที่ตีพิมพ์ในNatureคือการสังเกตว่าornithischians ถูกมองข้ามไปบ้างในการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการครั้งก่อน ออร์นิทิเชียนที่กินพืชเป็นอาหารเป็นกลุ่มที่มีความหลากหลายมาก มีชุดเกราะและเขาและหงอนที่งดงามตระการตา
ดังนั้นนักวิจัยจึงตัดสินใจดูว่าแผนภูมิต้นไม้ครอบครัวจะแตกต่างกันอย่างไรหากการวิเคราะห์รวมสายพันธุ์ออร์นิธิเชียนอีกหลายสายพันธุ์ ทีมงานได้รวมเอาซากดึกดำบรรพ์ที่แตกต่างกัน 457 ตัวจาก 74 สายพันธุ์ ของไดโนเสาร์ทุกชนิดและญาติของไดโนเสาร์ ( SN: 4/15/17, p. 7 )
ต้นไม้ที่เพิ่งสร้างใหม่อาจมาจากป่าที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มันสับเปลี่ยนกลุ่มใหญ่ทั้งสามรอบๆ โดยนำออร์นิธิสเชียนและเทอโรพอดมารวมกันเป็นกลุ่มใหม่และบอกว่าซอโรพอดแยกจากกันก่อนหน้านี้
บารอนและผู้เขียนร่วมพบว่า ornithischians มีลักษณะมากกว่า 20 อย่างที่เหมือนกันกับ theropods ที่กินสัตว์อื่น
กระดาษทำน้ำกระเซ็น แต่นักบรรพชีวินวิทยาหลายคนไม่เชื่อ แถบสำหรับแก้ไขต้นไม้ที่มีการวิเคราะห์วิวัฒนาการมาหลายสิบปีก่อนหน้านี้ควรจะค่อนข้างสูง Brusatte กล่าว
อันที่จริงจุดหนึ่งที่เกิดขึ้นจากการศึกษาคือการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการตามอัตวิสัยนั้นเป็นอย่างไร Irmis กล่าว สปีชีส์ใดที่การศึกษารวมไว้มีผลอย่างชัดเจนว่าต้นไม้จะออกมาเป็นอย่างไร เขากล่าว นอกจากนี้ เขายังกล่าวเสริมว่า “ความแตกต่างเล็กน้อยในการตีความกายวิภาคของฟอสซิลหรือลักษณะเฉพาะของคนหนึ่งคน สามารถสร้างความแตกต่างมหาศาลได้”
Langer, Brusatte และเพื่อนร่วมงานนักบรรพชีวินวิทยาหลายคนตัดสินใจที่จะจัดการกับส่วนการตีความตัวละครของปัญหา “เมื่อกระดาษออกมา มีความตื่นเต้นมากมาย” Brusatte กล่าว “แต่พวกเราหลายคนสังเกตเห็นทันทีว่าไม่มีคำอธิบายมากมายเกี่ยวกับตัวละคร” ข้อกังวลก็คือ หากฟอสซิลไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนและประเมินอักขระอย่างเหมาะสม ข้อผิดพลาดเหล่านั้นอาจทำให้ผลลัพธ์บิดเบือนได้อย่างมาก
ดังนั้น นักวิจัยจึงแบ่งงานในการเดินทางรอบโลกเพื่อเยี่ยมชมฟอสซิลที่รวมอยู่ในเอกสารต้นฉบับ และเพื่อประเมินอักขระ 457 ตัวที่อธิบายด้วยตนเองอีกครั้ง “มันเป็นการศึกษาการจำลองแบบ” Brusatte กล่าว
ทีมงานไปคาดหวังว่าจะสงสัยเกี่ยวกับต้นไม้ที่สร้างโดยบารอน นอร์แมน และบาร์เร็ตต์ หรืออาจจะหักล้างมันทั้งหมด แต่นั่นไม่ได้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
Langer, Brusatte และผู้เขียนร่วมรายงานเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้วในNatureว่าการวิเคราะห์ของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าต้นไม้วิวัฒนาการเดิมอายุ 130 ปียังคงเหมาะสมที่สุดสำหรับชุดข้อมูลไดโนเสาร์ที่ทีมของ Baron ใช้สล็อตออนไลน์
